ATMAGYANARA ADHARA SRIMADBHAGABADGITA ଆତ୍ମଜ୍ଞାନର ଆଧାର ଶ୍ରୀମଦ୍‌ଭଗବଦ୍ଗୀତା

Description

ଶ୍ରୀମଦ୍ଭଗବଦ୍ଗୀତାର ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ
ଗୀତାର ପ୍ରଧାନ ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ ହେଉଛି ମନୁଷ୍ୟମାନଙ୍କୁ ଅହଙ୍କାର, ମୋହ ଓ ଭୟକୁ ଦୂରେଇ ଦେଇ କର୍ମ ତ୍ୟାଗ ନ କରି ଏହାକୁ ସୁଚାରୁ ରୂପେ ସମ୍ପାଦନା କରିବା । ଅର୍ଜୁନ ତାଙ୍କ ଜୀବନରେ ବହୁତ ଯୁଦ୍ଧ କରି ଜୟ ଲାଭ କରିଛନ୍ତି । ସେ ଯୁଦ୍ଧରେ ବହୁତ ଯୋଦ୍ଧା ଓ ବୀର ସୈନିକଙ୍କୁ ମାରିଛନ୍ତି । ପୂର୍ବ ବିଜୟର ଅହଂକାର ସହ ଏ ଯୁଦ୍ଧକୁ ସେ ସ୍ୱଇଚ୍ଛାରେ ମଧ୍ୟ ଆସିଛନ୍ତି କିନ୍ତୁ ଯୁଦ୍ଧ ମଧ୍ୟରେ ତାଙ୍କ ବିପକ୍ଷରେ ଲଢ଼ି ମରିବା ପାଇଁ ପ୍ରସ୍ତୁତ ସେନାଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ନିଜର ଆତ୍ମୀୟ ଓ ଗୁରୁ ସ୍ଥାନୀୟ ବୀରମାନଙ୍କୁ ଦେଖି ସେମାନଙ୍କର ମୃତ୍ୟୁ ଜନିତ ଦୁଃଖରେ ବିବ୍ରତ ହୋଇଛନ୍ତି । ଏହା ଥିଲା ତାଙ୍କର ମୋହ । ଏ ଯୁଦ୍ଧରେ ସେ ନିଜ ବଂଶଜ ବୀରମାନଙ୍କୁ ମାରିବା ଦ୍ୱାରା ସେ ପାପ କରିବେ ଓ ବଂଶ ନାଶର ଦୋଷ ପାଇଁ ପରଜନ୍ମରେ ଦୁଃଖ ଭୋଗ କରିବା ଥିଲା ତାଙ୍କର ଭୟ । ଏହି ଅହଙ୍କାର, ମୋହ ଓ ଭୟ ସମସ୍ତ ମନୁଷ୍ୟମାନଙ୍କ ଜୀବନର ଏକ ଅନିବାର୍ଯ୍ୟ ଘଟଣା । ଏପରି ଭାବନା ମନୁଷ୍ୟମାନଙ୍କର ଅଜ୍ଞାନ ଯୋଗୁଁ ହୋଇଥାଏ । ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ଅର୍ଜୁନଙ୍କ ମାଧ୍ୟମରେ ସମଗ୍ର ମନୁଷ୍ୟ ଜାତିକୁ କର୍ମରୁ ବିମୁଖ ନ ହୋଇ କର୍ମକୁ ଠିକ୍ ଭାବରେ କରିବା ପାଇଁ କର୍ମ, ଜ୍ଞାନ ଓ ଭକ୍ତି ମାର୍ଗରେ ଉପଦେଶ ଦେଇ ଅହଙ୍କାର, ମୋହ ଓ ଭୟରୁ ଉଦ୍ଧାର ଯାହା ମନୁଷ୍ୟକୁ ଈଶ୍ୱର ପ୍ରାପ୍ତ କରାଇଥାଏ ତାହା ପାଇବାର ଉପାୟ ବତାଇଛନ୍ତି । ଗୀତା ହିନ୍ଦୁମାନଙ୍କର ଏକ ଆରାଧ୍ୟ ଦେବତା ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣଙ୍କ ମାଧ୍ୟମରେ ବର୍ଣ୍ଣନା କରାଯାଇଥିବାରୁ ଏହା ଏକ ହିନ୍ଦୁ ଧର୍ମର ଗ୍ରନ୍ଥ ଭାବେ ପରିଚିତ ।
ଏହା ଏକ ଗୁରୁ ଶିଷ୍ୟ ସମ୍ବାଦ । ପ୍ରକୃତରେ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ଏକ କର୍ମ, ଜ୍ଞାନ ଓ ଭକ୍ତିପୂର୍ଣ୍ଣ ପ୍ରେରଣାର ଉତ୍ସ ଯେ ପରାକ୍ରମୀ ଅର୍ଜୁନଙ୍କୁ ଅକ୍ରିୟ (ମାନସିକ ଅବସାଦଗ୍ରସ୍ଥ) ଅବସ୍ଥାରୁ ସକ୍ରିୟ କରିପାରିଛନ୍ତି । ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣଙ୍କ କଥା ଯେ ଶୁଣି ବୁଝିବ ସେ ଯେତେ ମୋହାଚ୍ଛନ୍ନ ହୋଇଥିଲେ ମଧ୍ୟ ତାର ମୋହ କ୍ଷୟ ହେବ ଓ ସେ କୌଣସି କର୍ମ (ସ୍ୱଧର୍ମ) କରିବା ପାଇଁ କୁଣ୍ଠାବୋଧ କରିବ ନାହିଁ । ଗୀତା, ସମସ୍ତଙ୍କୁ କର୍ମ ମାଧ୍ୟମରେ ମୁକ୍ତି ପାଇବାର ଉପାୟ ଦେଖାଇ ଅଛି । ଏହା ଜାତି, ବର୍ଣ୍ଣ, ଧର୍ମ ନିର୍ବିଶେଷରେ ଗ୍ରହଣଯୋଗ୍ୟ ହୋଇଥିବାରୁ ଏକ ସର୍ବଜନାଦୃତ ପଠନୀୟ ପୁସ୍ତକ ।